Actualmente somos internacionales y coincidimos todos demasiado poco: unos están lejos, otros trabajan demasiado, otros casi siempre tienen otros planes, otros casi siempre llegan tarde... Éste es nuestro espacio renovado para mantenernos en contacto y contarnos lo que nos apetezca; sin distancias, sin jefes, sin compromisos y sin relojes. // Actualment som internacionals i coincidim tots massa poc: uns estan lluny, altres treballen massa, altres gairebé sempre tenen altres plans, altres gairebé sempre arriben tard ... Aquest és el nostre espai renovat per mantenir-nos en contacte i explicar-nos el que ens abellisca, sense distàncies, sense jefes, sense compromisos i sense rellotges.

jueves, 8 de enero de 2009

Un pequeñito gesto por el pueblo palestino

No voy a hablar del conflicto porque estoy segura de que estáis al tanto de lo que ocurre, o al menos de lo que nos quieren hacer saber que ocurre. Imaginad si esto es lo que nos llega, cómo será en realidad...
Yo me he pasado las Navidades quejándome por tener que currar... y ahora mismo me da mucha vergüenza. No saber qué plan tienes en Nochevieja no se puede comparar a no saber si tu hermano será uno de los heridos o algo más definitivo.
No quiero decir con esto que, como siempre va a haber gente peor que nosotros, debamos ser felices por huevos... simplemente os animo a ver con la perspectiva de la foto de los patitos de más abajo, a relativizar los problemas... yo quiero intentarlo.
Y aunque no sirva de mucho, no cuesta nada probar... Ahí van algunas propuestas:

2 comentarios:

Sileno dijo...

Qué pena de mundo... Mientras el 99.9% de la población se preocupan por el fútbol, los precios de las rebajas o el brillo de su parquet en Gaza están muriendo personas humanas. Y a nosotros solo nos remueve un poco el estómago cuando lo vemos desde nuestra cálida butaca en las noticias... No hacemos nada, pero qué podemos hacer...

nerea dijo...

muy bien por la entrada, reich (creo q es la q tocaba...).
bstsss.