Actualmente somos internacionales y coincidimos todos demasiado poco: unos están lejos, otros trabajan demasiado, otros casi siempre tienen otros planes, otros casi siempre llegan tarde... Éste es nuestro espacio renovado para mantenernos en contacto y contarnos lo que nos apetezca; sin distancias, sin jefes, sin compromisos y sin relojes. // Actualment som internacionals i coincidim tots massa poc: uns estan lluny, altres treballen massa, altres gairebé sempre tenen altres plans, altres gairebé sempre arriben tard ... Aquest és el nostre espai renovat per mantenir-nos en contacte i explicar-nos el que ens abellisca, sense distàncies, sense jefes, sense compromisos i sense rellotges.

martes, 20 de enero de 2009

7.35 de la mañana

Recordé este corto tras el momento especial que os conté el domingo. Os aseguro que nuestro musical espontáneo quedó mucho mejor. Entonces, si Nacho Vigalondo fue nominado a los Óscar... ¿qué ocurriría si hiciésemos nosotros un corto? Menos mal que no me gusta demasiado vestirme de princesita, que si no estaría ahora mismo soñando ya con la alfombra roja.

Si no lo habéis visto, aquí os lo dejo. Si sí, pues podríais volverlo a ver; que total son 7-8 minutos de boca abierta...

P.D. Mi despertador suena a las 6.55 de la mañana; pero no entro en el bar a desayunar hasta las 8.25... quizá sea ese desfase horario la causa de que a mi nadie me cante su amor por mis ojeras.

1 comentario:

Marta dijo...

ohh, yo no lo había visto, me ha gustado, qué disparate!